Groepsprogramma's

Jouw geboorte als wedergeboorte van mij

Op deze mintfrisse lentedag, waarin de warme herfstbladeren in contrast staan met de grijsblauwe lucht, wil ik je een brief schrijven. Een brief over de tijd dat ik de poort was tussen hemel en aarde en jou mocht ontvangen.

Ik droomde toen over mannen en vrouwen.
En ik wenste de wereld vrouwen toe die grootst en gulzig leven.
Ik wenste ons vrouwen toe die zo stevig in de aarde staan dat de grond van hun stappen natrilt.
Vrouwen die zoveel ruimte innemen dat zelfs hun voorouders ervan gaan blozen.
Het soort waarbij je voelt dat je niet netjes hoeft te zijn, maar vies mag worden.

Ik wenste onze wereld poëtische mannen toe.
Ik wenste ons mannen toe die verdriet zo diep toelaten dat de oceanen er oppervlakkig van lijken.
Mannen die zoveel warmte uitstralen dat de zon ervan verbleekt.
Het soort waarbij je voelt dat je lichaam ontspant als zij een ruimte binnen lopen.

Ik wenste jou mensen toe, die schitteren in de veelzijdigheid van hun bestaan. Die zichzelf niet excuseren voor al hun facetten, maar de ruimte vieren om zichzelf schaamteloos te ontvouwen.

En toen wist ik dat ik dat ik het mezelf verschuldigd ben om zo te leven. Jouw geboorte was de wedergeboorte van mij.